شهر سکوت (فصل آخر)
مثل هیچکس .ساده و تنها شیشه دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست این دل من با نگاهی سرد ویران میشود...شهر سکوت (فصل آخر)
مثل هیچکس .ساده و تنها شیشه دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست این دل من با نگاهی سرد ویران میشود...هیچی
آنجا که آفتاب آرزو
به سرخی می گراید و
نشانه های زندگی
حکم بر فراموشی میدهد ،
چاره ای نیست جز
حرکت در مسیر سرنوشت...
روزها گذشت
و درخت انتظار
جز میوه ناامیدی
ثمری نداشت
باران شبانه نیز
در تشنگی کویر غرق شد
آنچه در باغچه آرزو یافت می شد
عطر دروغین گل یاس بود و بس
باغ در اسارت گل پاییزی است
اما دیگر بهانه ای برای ماندن نیست
باید موج شد و رفت
باید برای استقبال بهار آماده شد
باید گل پاییزی را
در دست سرنوشت رها کرد
فراموش کردن تو ممکن نیست...
اما باید از تو گذشت...
برای رسیدن به صبحی بهاری
آرزوی رسیدن به تو را باید به صندوقچه خاطرات سپرد...
بازهم این کاغذ خیس نوشته ام را ناتمام می گذارد...
خداحافظ ای....
